Gisteren meegedaan aan de oliebollentocht. Een jaarlijks terugkerend fenomeen om met een groep velomobilisten een tocht te rijden met als afsluiting het gezamenlijk eten van oliebollen. Dit jaar uiteraard de eerste keer dat ik er aan mee deed, ik heb m'n velomobiel immers nog maar enkele dagen.De tocht zou beginnen en eindigen in Didam. Op woensdag 27 december zijn wij (ik en mijn vriend Martijn) vertrokken vanaf Lelystad naar Doesburg, een tocht van ongeveer 80km. We zijn gereden via Harderwijk richting Apeldoorn, bij Nieuw Milligen zijn we ten westen van Apeldoorn gebleven om de berg te mijden. Via Uchelen en Loenen zuidelijker gereden naar Doesburg. In Doesburg hadden we een leuk B&B (Hof van Wisch) waar we zouden overnachten. Geen bijzonderheden onderweg meegemaakt, het was wel akelig waterkoud, dus weinig rusten en weer snel de warme fiets in.
Op 28 december vond de daadwerkelijke tocht plaats. Voor ons betekende dat eerst nog 12 km verder afdalen naar het zuiden, tot in Didam. Onderweg kwamen we al de nodige mede velomobilisten tegen, in Didam was het verstandiger om deze te volgen, i.p.v. mijn GPS die niet overal zo duidelijk was.
Het zou een tocht worden van ongeveer 65 km met zo'n 68 deelnemers. Machtig mooi zo'n lange stoet van velomobielen, gedomineerd door Quests en Mango's en opgekleurd door 5 mooie Versatile's.
Ik merkte wel dat ik nog geen getrainde velomobielrijder ben. Het tempo was soms redelijk hoog, wel goed bij te houden, maar ik zou zelf een fractie langzamer gefietst hebben. De 2 flinke bergen hebben mij behoorlijk afgemat.
Bovenaan een van de bergen bleek Martijn zijn linkervoorwiel plat te staan. Gehaast, om iedereen niet te lang laten wachten, de band geplakt. Waarschijnlijk te gehaast want een aantal kilometers later was die weer plat.Al spoedig was de veegploeg bij ons gearriveerd en gaf Ymte de nodige (morele) ondersteuning bij het plakken. Nadat we de tocht weer konden voortzetten lag 200 meter later een Quest op zijn zij. Die werd ook net weer rechtgezet; ook daar was het plakritueel voltooid. Met een kleine groep werd de gang er in gezet. Pff, dat heb ik geweten zeg. Het ging mij eigenlijk boven mijn kunnen en desondanks werd het gat voor mij steeds groter. Gelukkig was de afstand tot het eindpunt niet groot meer.
In Didam was de grote groep nog niet heel lang aanwezig. De oliebollen stonden klaar om samen met de erwtensoep verorberd te worden. Nou, dat smaakt wel na zo'n rit. Vervolgens maakte iedereen zich op om weer naar zijn overnachtingsadres te gaan. Sommigen gingen naar huis (fietsend of met auto), of elders waarbij nog flinke afstanden afgelegd moest worden. Ik was blij met onze overnachting in Doesburg.
Op vrijdag 29 december weer terug. Het eerste deel van de rit ging uitstekend. Alleen Martijn kreeg wederom linksvoor een lekke band. Nu maar het zekere voor het onzekere genomen en de buiten en binnenband vervangen. We zouden eerst naar Apeldoorn gaan, even op bezoek bij de zus van Martijn. Dat betekende wel dat we de berg over moesten. Dat vergde erg veel van mijn kracht, maar naar beneden is heerlijk.
Verder in de polder ging het mij steeds zwaarder af, uiteindelijk reden we nog maar 25 ondanks de forse wind mee. Bij het vliegveld nog even een mars gegeten om nog een stoot energie te krijgen.
Al met al was het een erg leuke tocht.
